Οι εκκρίσεις από τα γεννητικά όργανα στους άνδρες είναι εκκρίσεις από την ουρήθρα (ουρήθρα) και το μυστικό των προπνοϊκών αδένων, που βρίσκονται στο κεφάλι του πέους, κάτω από το δέρμα της ακροποσθίας. Ο εκσπερματικός πόρος, οι πόροι του προστάτη, η ουρήθρα και οι βολβοουρηθρικοί αδένες ανοίγουν στην ουρήθρα.
Σε έναν υγιή άνδρα, μόνο τα ούρα και η εκσπερμάτιση ρέουν μέσω της ουρήθρας. Αυτή είναι φυσιολογική απόρριψη από το πέος και δεν πρέπει να προκαλεί καμία ενόχληση. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Για διάφορους λόγους, η υγεία των ανδρών κλονίζεται και αντί για φυσιολογική έκκριση, εμφανίζονται μη φυσιολογικές εκκρίσεις ή αλλάζουν τα ούρα και το σπέρμα
Παραλλαγές φυσιολογικών εκκρίσεων
Κριτήρια για φυσιολογική απόρριψη που αντιστοιχούν στις λειτουργίες των οργάνων του ουρογεννητικού συστήματος:
- Ούρα - διαυγή, από άχυρο έως χρυσοκίτρινο χρώμα, πρακτικά άοσμα, που δεν περιέχουν νιφάδες ή άλλα εγκλείσματα.
- Το μυστικό του προστάτη έχει μια παχύρρευστη σύσταση και μια λευκωπή απόχρωση, υπάρχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά σπερμίνης.
- Εκσπερμάτιση: το σπέρμα από τον εκσπερματικό πόρο αναμειγνύεται με εκκρίσεις από τους αδένες του Littre (ουρήθρα), τις εκκρίσεις του Cooper (βολβοουρεθρικές) και τις εκκρίσεις του προστάτη, αποκτώντας ένα γκριζωπόλευκο χρώμα και βλεννώδη σύσταση.
- Το φρέσκο σμήγμα από τους αδένες του προφυλακτικού είναι σαν ένα παχύρρευστο λευκό γράσο. μπορεί να γίνει κιτρινωπό ή πρασινωπό με την πάροδο του χρόνου.
Το λιπαντικό προπώλησης - σμήγμα - απελευθερώνεται συνεχώς, συσσωρεύοντας κάτω από το εσωτερικό στρώμα της ακροποσθίας και στη στεφανιαία αύλακα του πέους. Το λιπαντικό αποτελείται από υπολείμματα λίπους και βακτηρίων, κατανέμεται ομοιόμορφα και μειώνει την τριβή μεταξύ του δέρματος της ακροποσθίας και της βαλάνου. Η μέγιστη δραστηριότητα των προπνοϊκών αδένων είναι εγγενής στην περίοδο της εφηβείας· με την ηλικία, η έκκριση μειώνεται και σταματά τελείως μέχρι τα γηρατειά.
Εάν παραμελήσετε τους κανόνες προσωπικής υγιεινής, τότε το σμήγμα μπορεί να συσσωρευτεί κάτω από τις πτυχές της ακροποσθίας. Σε αυτή την περίπτωση, το λιπαρό μέρος του λιπαντικού οξειδώνεται και το πρωτεϊνικό τμήμα αποσυντίθεται (στην πραγματικότητα σαπίζει) και οι μάζες γίνονται πρασινωπές, αποκτώντας μια δυσάρεστη οσμή. Η ίδια διαδικασία συμβαίνει και με τη φίμωση, όταν, λόγω της σύντηξης της ακροποσθίας, είναι αδύνατο να απελευθερωθεί εντελώς η κεφαλή του πέους από τις πτυχές του δέρματος και να αφαιρεθεί το σμίγμα. Η συσσώρευση και η διάσπαση του λιπαντικού μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια μπαλανίτιδα και μπαλανοποσθίτιδα (φλεγμονή της ακροποσθίας και της βαλάνου του πέους), αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης όγκων.
Ουρηθρόρροια, βλεννώδεις, άχρωμες εκκρίσεις από τους βολβοουρηθρικούς και ουρηθρικούς αδένες. Τα δεδομένα απόρριψης εμφανίζονται σε άνδρες με διέγερση που σχετίζεται με τη λίμπιντο. Η απέκκριση διαυγούς βλέννας προορίζεται για τη λίπανση της ουρήθρας και τη βελτίωση της διέλευσης του σπέρματος. Η ποσότητα της έκκρισης κυμαίνεται από πενιχρή έως άφθονη, αυτές οι παράμετροι σχετίζονται με τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά του οργανισμού και τη συχνότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας. Μετά από παρατεταμένη αποχή, ο όγκος των εκκρίσεων αυξάνεται.
Η ρύπανση είναι μια αυθόρμητη απελευθέρωση σπέρματος, που δεν σχετίζεται με τη σεξουαλική επαφή. Συνήθως εμφανίζεται το πρωί όταν τα επίπεδα τεστοστερόνης αυξάνονται. Εξαρτάται από την ηλικία και την ένταση της σεξουαλικής δραστηριότητας: εμφανίζεται σε αγόρια κατά την εφηβεία, σε ενήλικες άνδρες - με ακανόνιστη ή σπάνια σεξουαλική επαφή.
Προστατόρροια, έκκριση από την ουρήθρα μικρής ποσότητας διαφανούς βλέννας με γκριζόλευκα εγκλείσματα. Εμφανίζεται μετά από ένταση των κοιλιακών μυών (για παράδειγμα, με δυσκοιλιότητα) ή μετά από ούρηση. Το μυστικό αποτελείται από ένα μείγμα σπέρματος και εκκρίσεων προστάτη, η αύξηση του όγκου και η αδιαφάνεια μπορεί να είναι σημάδια προστατίτιδας.
Παθολογική έκκριση
Στους άνδρες, τα αίτια της εκκρίσεως από το πέος μπορεί να είναι ΣΜΝ, όγκοι, μη ειδική φλεγμονή των ουρογεννητικών οργάνων, διάφοροι τραυματισμοί, ιατρικοί χειρισμοί ή επεμβάσεις.
Η παθολογική απόρριψη από την ουρήθρα διαφέρει από την κανονική:
- Κατά όγκο (υπερβολικά άφθονο ή σπάνιο, πιθανώς μέτριο).
- Σε χρώμα και διαφάνεια (από λευκό έως κιτρινοπράσινο, θολό).
- Από ακαθαρσίες (αίμα, πύον, σβώλους βλέννας).
- Συνέπειες (πολύ λεπτές ή πολύ παχιές και κολλώδεις).
- Από μυρωδιά (ξινό, σάπιο, ψάρι).
- Με τη συχνότητα εμφάνισης (ανάλογα με την ώρα της ημέρας, σταθερή ή επεισοδιακή εκκένωση).
- Σε σχέση με την ούρηση, τη σεξουαλική διέγερση, με την πρόσληψη αλκοόλ, πικάντικων και πικάντικων τροφών.
Η φύση της απόρριψης εξαρτάται από τον αιτιολογικό παράγοντα της νόσου, την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος, από συνακόλουθες παθήσεις, καθώς και από τη σοβαρότητα και τη διάρκεια της φλεγμονής (οξεία ή χρόνια).
Εάν αλλάξει η ποσότητα, η πυκνότητα ή το χρώμα της έκκρισης, εάν εμφανιστεί μια δυσάρεστη οσμή, συνιστάται να συμβουλευτείτε γιατρό και να κάνετε εξετάσεις. Η αυτοδιάγνωση δεν αξίζει τον κόπο, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστεί σωστά η ασθένεια με ένα μόνο σύμπτωμα.
Εκκρίσεις από το πέος που σχετίζονται με ΣΜΝ
Βλεννώδης: διαφανής έκκριση, παχύρρευστη και μικρή σε ποσότητα, που εντοπίζεται στη χρόνια μορφή χλαμυδίων, μυκόπλασμα ή ουρηθρίτιδα από ουρεόπλασμα. Η μικροσκόπηση αποκαλύπτει μέτριο αριθμό λευκοκυττάρων στις εκκρίσεις (ο κανόνας είναι έως και 4 κύτταρα ανά οπτικό πεδίο).
Βλενοπυώδης: λευκή έκκριση, ημιδιαφανής. παρατηρείται στη φάση της έξαρσης με χλαμύδια, ουρεαπλάσμωση και μυκοπλάσμωση. Στις χλαμυδιακές λοιμώξεις, συσσωρεύονται στο κεφάλι του πέους, σαν να «κολλάνε» στο δέρμα.
Με τις παραπάνω παθολογίες, η απόρριψη θα προέλθει από την ίδια την ουρήθρα, καθώς οι μικροοργανισμοί ερεθίζουν τη βλεννογόνο μεμβράνη της ουρήθρας και το σώμα προσπαθεί να την "ξεπλύνει".
Συμβαίνει ότι το μυστικό του λευκού χρώματος φαίνεται να καλύπτει το κεφάλι. Αυτό σημειώνεται με τα χλαμύδια, την καντιντίαση. Στην πρώτη περίπτωση, σχηματίζεται μια μεμβράνη, στη δεύτερη - μια χαλαρή τυρώδης άνθιση.
Η πυώδης έκκριση με δυσάρεστη οσμή είναι χαρακτηριστική της γονόρροιας. Είναι κολλώδες, παχύρρευστο, κίτρινο ή πρασινωπό χρώμα, με σάπια οσμή. Η μικροσκοπική εξέταση του υλικού δείχνει επιθηλιακά κύτταρα από την ουρήθρα, πολλά λευκοκύτταρα.
Συμπτώματα που συνοδεύουν τη γονόρροια ουρηθρίτιδα: επίμονη και άφθονη απόρριψη. ο πόνος, ο κνησμός και το κάψιμο είναι ιδιαίτερα σοβαρά κατά την ούρηση.
Σε σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, συχνά παρατηρούνται συνδυασμένες λοιμώξεις, που συνδυάζουν πολλά παθογόνα ταυτόχρονα. Η γονόρροια και η τριχομονίαση συνοδεύονται από χλαμύδια, η μυκοπλάσμωση και η ουρεαπλάσμωση βρίσκονται συνήθως σε ζευγάρια. Η συμπτωματολογία τέτοιων ασθενειών διαφέρει από τις κλασικές εκδηλώσεις· η απόρριψη της ουρήθρας μπορεί επίσης να αποκτήσει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα. Επομένως, για την τελική διάγνωση χρησιμοποιούνται σύγχρονες αναλυτικές τεχνικές με υψηλό βαθμό αξιοπιστίας και όχι τα χαρακτηριστικά του εκκρίματος.
Μη ειδική (μη αφροδίσια) φλεγμονή
Η αιτία της μη ειδικής φλεγμονής είναι η δική της μικροχλωρίδα, η οποία είναι υπό όρους παθογόνος και ενεργοποιείται μόνο σε περίπτωση προβλημάτων με την ανοσολογική άμυνα του οργανισμού. Οι στρεπτόκοκκοι και οι σταφυλόκοκκοι, μύκητες του γένους Candida και E. coli υπάρχουν πάντα στην επιφάνεια του δέρματος και των βλεννογόνων, αλλά αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται ενεργά και να εκτοπίζουν τα ευεργετικά βακτήρια μετά από υποθερμία, παρατεταμένο στρες, ανεξέλεγκτη αντιβιοτική θεραπεία, μετά από κύκλους ακτινοβολίας. και χημειοθεραπεία.
Μη γονορροϊκή (μη ειδική) ουρηθρίτιδα. Η φλεγμονώδης απόρριψη είναι μικρή σε όγκο, ορατή στα ούρα ως βλεννοπυώδη κορδόνια ή εξογκώματα που εμφανίζονται στην αρχή της νόσου. Τα συμπτώματα με τη μορφή καψίματος και κνησμού κατά την ούρηση είναι λιγότερο έντονα από ό, τι με τη γονόρροια, αλλά η παρόρμηση είναι συχνή και δεν φέρνει ανακούφιση. Με μια ανερχόμενη λοίμωξη, η ουροδόχος κύστη αρχικά φλεγμονώνεται, ακολουθούμενη από τους ουρητήρες και τα νεφρά. εμφανίζεται έκκριση με ένα μείγμα κόκκινου αίματος.
Καντιντίαση (τσίχλα), μυκητιασική λοίμωξη της ουρήθρας. Συνήθως αναπτύσσεται στο πλαίσιο της καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος μετά από μια πορεία αντιβιοτικών, χημειοθεραπείας ή ακτινοθεραπείας. η σεξουαλική μετάδοση της καντιντίασης στους άνδρες είναι σπάνια. Η τσίχλα χαρακτηρίζεται από πηγμένο έκκριμα με ξινή οσμή, το οποίο συνδυάζεται με κνησμό και κάψιμο κατά τη μίξη (ούρηση) και την εκσπερμάτιση (εκσπερμάτιση) και μπορεί να συνοδεύεται από θαμπό πόνο στη βουβωνική χώρα, πάνω από την ηβική κοιλότητα και στο κάτω μέρος της πλάτης.
Γαρδνερέλλωση της ουρήθρας. Χαρακτηριστική είναι η μυρωδιά ψαριού της εκκρίσεως. είναι λιγοστά, κιτρινωπά λευκά ή πρασινωπά. Σύμφωνα με ορισμένες ταξινομήσεις, η γαρδνερέλλα αναφέρεται ως ΣΜΝ, αλλά στους άνδρες, η σεξουαλική μόλυνση με γαρδνερέλλα είναι πιο πιθανό να αποτελεί περιέργεια. Στην πραγματικότητα, αυτή η ασθένεια σχετίζεται με παραβίαση της φυσιολογικής μικροχλωρίδας, δηλαδή με δυσβίωση. Στη θεραπεία του χρησιμοποιούνται αναγκαστικά ανοσοδιορθωτικά και προβιοτικά (βακτήρια γαλακτικού οξέος).
Μπαλανοποσθίτιδα, φλεγμονή της ακροποσθίας. Παρατηρείται τοπικά άφθονη πυώδης έκκριση, είναι δυνατή η ανάμιξη βλέννας. Συνοδεύεται πάντα από οίδημα και υπεραιμία (κοκκίνισμα) των φύλλων της πρόποδας, πόνο στην κεφαλή του πέους.
Με προστατίτιδα, εμφανίζεται μια θολή απόρριψη στο τέλος της ούρησης, άφθονη απόρριψη - στην οξεία περίοδο φλεγμονής. πενιχρό και λευκό - με τη μετάβαση της νόσου σε χρόνια μορφή. Η προστατίτιδα συνήθως περιπλέκεται από δυσκολία στην ούρηση και αδύναμη στύση, σε σοβαρές περιπτώσεις - μέχρι ανουρία (πλήρης απουσία ροής ούρων) και ανικανότητα.
Εκκρίσεις που δεν σχετίζονται με φλεγμονή
Σπερματόρροια - εκκρίσεις με τη μορφή σπέρματος που ρέει παθητικά, εμφανίζονται εκτός της σεξουαλικής επαφής ή του αυνανισμού, χωρίς την αίσθηση του οργασμού. Οι λόγοι είναι κάποιες παθήσεις του νευρικού συστήματος, κακώσεις της σπονδυλικής στήλης, χρόνιο στρες και οποιαδήποτε παρατεταμένη φλεγμονή της γεννητικής περιοχής. Η σπερματορροία σχετίζεται με παραβίαση της εννεύρωσης και μείωση του τόνου του σπερματικού αγγείου.
Αιμόρροια, κηλίδες. Συχνά εμφανίζεται με τραυματισμούς του καναλιού της ουρήθρας που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια της μπούτζινας, μετά την εισαγωγή καθετήρα ή κατά τη λήψη επιχρίσματος από τον βλεννογόνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το αίμα είναι φρέσκο, χωρίς θρόμβους, η ποσότητα είναι μικρή, η αιμορραγία σταματά γρήγορα. Όταν περάσουν μικρές πέτρες στα νεφρά ή άμμος, απελευθερώνεται αίμα κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά την ούρηση, η αιματόρροια συνοδεύεται από πολύ έντονο πόνο (νεφρικό κολικό). Η έκκριση αίματος στην αιματουρική μορφή της σπειραματονεφρίτιδας (φλεγμονή των νεφρικών σπειραμάτων) συνδυάζεται με οίδημα και σταθερά υψηλή αρτηριακή πίεση, την εμφάνιση πρωτεΐνης στα ούρα.
Οι εκκρίσεις καφέ, με θρόμβους αίματος ή βλέννας, με ανάμειξη πύου εμφανίζονται σε κακοήθεις όγκους που προέρχονται από τον προστάτη, την ουρήθρα ή την ουροδόχο κύστη. Η καφετιά βλέννα μπορεί να σχηματιστεί κατά την επούλωση των πληγών στους βλεννογόνους και εκκρίνεται με πολύποδα της ουρήθρας ή/και της ουροδόχου κύστης.
Η προστατόρροια είναι η έκκριση του προστάτη αδένα που ρέει από την ουρήθρα. Εμφανίζεται σε χρόνια προστατίτιδα, αδένωμα προστάτη, διαταραχή της νεύρωσης (νευρογενής κύστη).
Αλγόριθμος εξέτασης παρουσία παθολογικής εκκρίσεως από το πέος
- Εξέταση περινέου, πέους, ακροποσθίας και βαλάνου. Ο στόχος είναι να εντοπιστούν παραμορφώσεις των γεννητικών οργάνων, ίχνη τραυματισμού τους, σημάδια εξωτερικής φλεγμονής, έκκριμα, εξάνθημα κ. λπ. Ίχνη εκκρίματος μερικές φορές είναι αισθητά στα λευκά είδη.
- Ψηλάφηση των βουβωνικών λεμφαδένων, εκτίμηση της κατάστασής τους: μέγεθος, είναι θερμότεροι ή ψυχρότεροι από τους γύρω ιστούς, επώδυνοι ή όχι, μαλακοί ή πυκνοί, κινητοί ή προσκολλημένοι στο δέρμα, αν υπάρχουν έλκη από πάνω τους.
- Δακτυλική εξέταση του προστάτη. μασάζ του προστάτη μέσω του ορθού και λήψη εκκρίσεων για μικροσκοπική εξέταση. Πριν από το μασάζ, καλό είναι να αποφύγετε την ούρηση για 1-2 ώρες. Σε περίπτωση αδενώματος του προστάτη, οι λοβοί του αυξάνονται περίπου εξίσου, γίνονται αισθητές πυκνοί κλώνοι. Για έναν κακοήθη όγκο, οι ανομοιόμορφες αναπτύξεις και η συνοχή τους είναι χαρακτηριστικές· κατά την ψηλάφηση του προστάτη, μπορεί να απελευθερωθεί αίμα με θρόμβους από την ουρήθρα.
- Υλικό - επιχρίσματα για μικροσκοπία και καλλιέργεια. Όταν εξετάζεται στο μικροσκόπιο, ένα λεκιασμένο επίχρισμα δείχνει κύτταρα αίματος, επιθήλιο, σπέρμα, λιπαρά εγκλείσματα, ορισμένα παθογόνα (Escherichia coli, γονόκοκκοι, gardnerella, μαγιά). Ένας αυξημένος αριθμός λευκοκυττάρων είναι χαρακτηριστικός της οξείας ουρηθρίτιδας ή της επιδείνωσης της χρόνιας φλεγμονής, των ηωσινόφιλων - για την ουρηθρίτιδα με αλλεργίες. Τα ερυθροκύτταρα βρίσκονται σε σοβαρές φλεγμονές, όγκους, τραυματισμούς των ουρογεννητικών οργάνων, ουρολιθίαση. Μια μεγάλη ποσότητα επιθηλίου είναι σημάδι χρόνιας ουρηθρίτιδας, λευκοπλακίας της ουρήθρας. Με τη σπερματόρροια, τα σπερματοζωάρια βρίσκονται σε επίχρισμα, με ουρηθόρροια - βλέννα, προστατόρροια - λιπιδικούς κόκκους. Για ενημερωτικό περιεχόμενο και αξιοπιστία των αποτελεσμάτων, το επίχρισμα λαμβάνεται όχι νωρίτερα από 3 ημέρες μετά την τοπική εφαρμογή αντιβιοτικών, αντιμυκητιασικών και απολυμαντικών. Εάν η θεραπεία με αντιβιοτικά ήταν συστηματική, τότε θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 3 εβδομάδες μετά το μάθημα. Πριν πάρετε ένα επίχρισμα, μην πλένεστε, προσπαθήστε να μην ουρήσετε για 2-3 ώρες.
- Γενική κλινική ανάλυση αίματος, αίμα για σάκχαρο - το πρωί, με άδειο στομάχι. Διευρυμένη ανάλυση ούρων (πρωινή μερίδα, αμέσως μετά τον ύπνο).
- Υπερηχογράφημα προστάτη, ουροδόχου κύστης και νεφρών. Αξονική τομογραφία και ουρογραφία.
Εάν οι εκδηλώσεις φλεγμονής των γεννητικών οργάνων είναι έντονες, τότε πριν ληφθούν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, ο ασθενής συνταγογραφείται αμέσως αντιβιοτικά ευρέος φάσματος δράσης. Με άφθονη αιμορραγία, ενδείκνυται η νοσηλεία και οι ενεργές ενέργειες διακοπής της αιμορραγίας. Η επιβεβαίωση της υποψίας κακοήθους όγκου μπορεί να είναι μόνο αποτέλεσμα βιοψίας, η τελική διάγνωση γίνεται με βάση ιστολογική εξέταση.
Σπουδαίος:
- Η απόρριψη από το πέος είναι μόνο ένα σύμπτωμα που δεν μπορεί να καθοδηγηθεί κατά τη διάγνωση.
- Ο ανεξάρτητος διορισμός της φάρμας είναι απαράδεκτος. φάρμακα, ακόμα κι αν οι εκδηλώσεις φαίνονται εμφανείς για μια συγκεκριμένη ασθένεια.